Miłość od pierwszego upadku... Tytuł nie mój - nie wnikajcie ^^

Polecam słuchać czegoś "miłosnego" przy czytaniu  


Na wyspie Jorvik powoli nastawał kolejny cudowny poranek. Letnie słońce zdawało się tutaj leniwie wspinać po niebie, niczym wygrzewający się w nim mieszkaniec.
Nie można tego było powiedzieć o Tim'ie. Chłopak od samego świtu zajmował się rozkładaniem swojego nowego barku na plaży należącej do Fortu Pinta.

Zobaczmy jednak, co u innych mieszkańców. A oto i nasza kolejna bohaterka, powoli wydostająca się z ciepła pościeli. Gdy już się to udało, ubrała strój jeździecki i mimo wczesnej godziny chyżo ruszyła ku stajni. Wpadła przez drzwi machając ku swoim koniom. Powitały ja radosne parsknięcia, a jej ulubieniec - Książę, skłonił na nią łbem. Zabrała potrzebne rzeczy i ruszyła go osiodłać.

-Witaj mały! Masz ochotę na przejażdżkę? - spytała w trakcie zapinania uzdy.
Odpowiedziało jej wesołe parsknięcie. Rosalie wsiadła na niego i ruszyła ze stajni.

- Kierunek plaża! - krzyknęła a Książę zarżał.
Oboje uwielbiali tą trasę. Dziewczyna pogoniła konia i z uśmiechem obserwowała jego rozwianą grzywę. W pewnym momencie wiatr zmienił kierunek i cała kara ozdoba rumaka zakryła jej twarz. Nie przejęła się tym zbytnio, wiedziała, że Książę ją dobrze poprowadzi.

-Co t... - usłyszała męski głos, ale zanim zdążyła zareagować poczuła szarpnięcie.
Koń gwałtownie obrócił, zrzucając ją z grzbietu.

-Książe! Co Ty wyprawiasz? - uniosła się lekko na obolałych dłoniach i obróciła głowę. Nie czuła pod sobą piasku, więc spojrzała w dół. Wylądowała na wysokim brunecie, możliwe tym samym, którego głos usłyszała na chwilę przed swoim lotem.

-O matko! T-tak mi głupio! - zawołała zawstydzona. Szybko zerwała się na nogi i podała mu rękę.

- Spoko dziewczyno, nic się nie stało! - uspokajał ją chłopak, wyraźnie zmieszany sytuacją.
Spojrzał na nią i mocno się zarumienił. Chciał się jeszcze odezwać ale przeszkodziło mu głośne parsknięcie, które rozeszło się po opustoszałej plaży. To Książe, oburzony zepchnięciem na drugi plan dał znać o swojej obecności. Zbliżył się do dziewczyny i trącił ją nosem w ramię
.
-Ach, to jest mój koń. Nazywa się Książe. A-a ja jestem Rozalia - odpowiedziała rumieniąc się i obejmując głowę wierzchowca w poszukiwaniu wsparcia.

-Miło poznać! Jestem Tim - odparł chłopak - Skoro już na siebie wpadliśmy, może chciałabyś mi pomóc wraz ze swoim koniem? - zażartował.
Spojrzała na niego nieśmiało i skinęła głową. Książe wyprostował się, gotowy do pomocy.

-Zacznijmy od tych pudeł.

-Możemy je zapakować na tego psotnika - odparła i skinęła głową na konia. Ten przechylił głowę i parsknął nadąsany. Podeszli do niego i ostrożnie położyli dwa pudła na jego grzbiecie.

-Papryka! Spadacie mi z nieba - powiedział wesoło Tim podczas marszu w kierunku gdzie miał stanąć barek.
Gdy skończyli, zaproponował jej pierwszego drinka na uczczenie otwarcia. Rozalia chętnie przyjęła propozycję i zajęła miejsce tuż naprzeciw Tim'a. Słońce zaczęło zmierzać za horyzont, nadając piaskowi pomarańczową barwę. Młodzi spojrzeli na siebie z uśmiechem.

-Więc, do jutra? - spytała radośnie. Odpowiedział jej tylko pełnym ciepła spojrzeniem. Wsiadła na konia i machając do chłopaka ruszyła w stronę stajni.

Gdy wrócili, zdjęła sprzęt z konia i poszła go napoić. W tym momencie zaśmiała się w myślach do zwierzęcia "Może znalazłeś mi miłość od pierwszego upadku".


Fabułę w głównej mierze zawdzięczamyAdzie, ja byłam odpowiedzialna za rozpisanie.

Oceniajcie :3

Mrr ciekawie się zapowiada. Przyjemnie się czyta.
Ja nie lubię, ani pisać, ani czytać romansów, ale muszę przyznać, że to jest ciekawe.

To nie miał być romans - nie umiem ich pisać, chichram się wtedy do monitora xD (z głupoty zachowań bohaterów chociażby).
Nie wiem czy będzie kolejna część, może jak z Adą wpadniemy na jakiś pomysł ^^

A co do opisowego stylu i kolokwializmu - od podstawówki wytykali mi "zasób słownictwa" i rozdrabnianie się, moje utrudnianie prostych tekstów wreszcie się do czegoś nada!

Miduso napisał:To nie miał być romans

Aha, aha.

Mój jedyny romans przeczytany w ciągu życia - Duma, uprzedzenie i zombiee xD

Polecam gorąco.

Na początku myślę... Rozalia? Książę? No nic innego, tylko ta Twoja dziadyga coś ostatnio zmodziła
Bardzo fajne Gratuluję dziewczyny za pomysł ^^

Hehe, nie miałam weny do imion więc wzięłam swoje xD

W moich dramatycznych opowieściach jak dałam swoje imię to nauczycielka nie dopuściła mnie do konkursu x'D
Lepiej nie dawać swoich imion - mogą być utożsamiane z autorem a z tego mogą wyjść dziwne rzeczy >.<

A już nie wyszły? xD

Dziwne rzeczy są najlepsze! Wnoszą trochę zabawy do życia :3

Mid, ale to co ja piszę to raczej nie romansidła... A AES to w ogóle taki lekki był jak nigdy :v